اگر بخواهیم یک انسان موفق و متعالی را تنها با دو ویژگی معرفی کنیم، اولین آنها توانایی “رویاپردازی” است که برای چشماندازسازی لازم است، و بعدی “یادگیری” خلاق است.
در این یادداشتها میخواهیم به این پرسشها بپردازیم که:
- یادگیری چیست و چرا ضرورت دارد؟
- قوانین حاکم بر یادگیری شخصی کدامند؟
یادگیری فرآیندی است که طی آن انسان به طور مستمر، نگرشها و دیدگاههای خود را روشنتر و عمیقتر میسازد، انرژی و توان خود را بر چشماندازش متمرکز میکند، صبر و بردباری خود را افزایش میدهد، واقعیتهای زندگی را همچون دوست خود درک میکند و سرانجام توانمندیها، مهارتها و قابلیتهای خود را به منظور خلق دستاوردهای برتر و ارزشمندتر ارتقا میدهد. در یک جمله، یادگیری انسان را دانا، بینا و توانا میسازد. دانش، بینش و توانش سه پیششرط اصلی رسیدن به خواستهها و آفرینش نتایج و دستاوردهای بینظیر و ارزشمند هستند. این نوع یادگیری، از آن رو که با خلاقیت عجین است، یادگیری خلاق نامیده میشود.
یادگیری مهم است چون در عصر رقابتهای فزاینده، ما باید همواره بر قابلیتها و مهارتهای خود بیفزاییم تا همیشه در اوج رقابت باقی بمانیم و یک “برنده” باشیم. عدم یادگیری مترادف است با “بازنده شدن”. اگر نمیخواهیم بازنده شویم، باید پیوسته یاد بگیریم. یادگیری از ما یک انسان خوشفکر، توانمند و مسلط بر کار و زندگی میسازد. یادگیری سبب میشود تا ما چیزهایی بیافرینیم که هم برای خودمان هم برای دیگران ارزشمند باشد.
یادگیری یکی از برجستهترین ویژگیهای انسان متعالی است. یادگیری با “تغییر” همراه است و کسی که میخواهد همواره خود را نو کند و تازه بماند، باید همواره یاد بگیرد. کوتاهی در یادگیری نتیجهای جز راکد شدن، مانداب شدن و گندیدن ندارد. “یادگیری، یادگیری، یادگیری”