مردم چنین میاندیشند که برای دستیابی به تعالی باید بیشتر از حد ممکن و معمول تلاش کنند و این آنان را از تعالی فردی، خانوادگی، شغلی و تعالی سازمانی میرماند.برعکس این تصور، دستیابی به تعالی همیشه نیازمند کار و تلاش بیشتر نیست، بلکه نیازمند کار و تلاش “هوشمندانهتر” است. وقتی کار و تلاش شما هوشمندانه ـ یعنی آگاهانه، عالمانه، و روشمند ـ باشد، با صرف انرژی کمتر به نتایج بس عالیتری دست مییابید. بنابراین، نمیتوانید از نداشتن وقت یا انرژی کافی بهانهای برای پشت پا زدن به تعالی بتراشید. شما همیشه برای این کار، وقت و انرژی کافی دارید. وانگهی، تعالی ـ در صورتی که از حقیقت آن باخبر شویم ـ آن قدر ارزشمند است کز برای آن میتوان از جان گذاشت؛ کار و تلاش بیشتر که جای خود دارد.پشت پا زدن به تعالی به مفهوم حیف و میل کردن تنها فرصت ارزندهی ما در این جهان، یعنی زندگیمان است. گذشته از این ما وقتی میتوانیم هر لحظه انسان بهتر و شایستهتری شویم، آیا دریغ نیست که خودمان را از این موهبت عظما محروم نماییم؟